Het was een zaterdagmiddag en ik zal een een jaar of vier geweest zijn, en ik vergeet deze dag nooit meer. Ik was net uit bad gekomen (een zinken tobbe) en zat voor de kolenkachel in de huiskamer. Ineens voelde ik iets naast me en keek opzij.. daar zat ze naast me op een stoel; een oude vrouw uit een hele andere tijd, klein en rimpelig, ze zat gewoon naast me! Ze was levensecht! Ik schrok, en rende naar boven waar mijn moeder de badkamer aan het opruimen was.

     'Mam, er zit een heks in de kamer!' waren de woorden die ik geschrokken sprak. Mijn moeder ging met me mee naar beneden en natuurlijk, de oude vrouw was weer vertrokken. Maar ze was er absoluut, levensecht! Ik was verward, 'hoe kan dat nu, waar is ze gebleven?' Ze liet me niet meer los. Deze oude vrouw had een grote indruk op me gemaakt en sindsdien zag ik vaker verschijningen. Maar dat waren meer beelden of projecties. Deze verschijning was totaal anders, alsof ze gewoon een mens was. Ze heeft me geraakt, en kwam diep bij me binnen; echt een gevoel van connectie.

     Later, veel later, zat ik weer eens heerlijk tussen de oude zwart-witfoto's.. en ineens vond ik haar foto in een houten sigarendoosje! Ik herkende haar, de oude vrouw die ik heks noemde! Ze stond met haar man tussen bomen in een boomgaard. Ik vroeg mijn moeder wie deze vrouw was. 'Dat is mijn grootmoeder' antwoordde mijn moeder, en de mooie herinneringen aan deze overgrootmoeder kwamen los.. en een leuk detail: deze grootmoeder wist gedurende haar leven alles al vantevoren! Toen begreep ik waarom ze zich liet zien op die bewuste zaterdag.

     Mijn moeder vertelde en ik beleefde het mee in haar woorden; deze vrouw was wel bijzonder en heel erg lief. Ze heeft zich nog herhaaldelijk aan mij laten zien. Vooral bij healing en in mijn traject van bewustwording kwam ze nog wel eens langs. Telkens als ik weer iets begreep op mijn weg van spirituele ontwikkeling was ze daar, knikkend en glimlachend. Nu begrijp ik waarom ze zich destijds heeft vertoond, er is een sterke band tussen ons en het verleden. Soms duurt het jaren voordat je begrijpt waarom iets gebeurt in je leven. Maar heb je het antwoord of de verklaring gevonden, dan passen alle puzzelstukjes in elkaar. Ik bleef zoeken via foto's en het internet, het liet me niet los. Op internet kun je ook stambomen uitzoeken en zo heb ik overal een stukje van het geheel gevonden. Mijn hoogsensitiviteit gaf mij al een verklaring, maar mijn verstand zocht naar meer. En zo kun je in evenwicht tussen beide hersenhelften eruit komen. Ik heb nu een verklaring voor waarom ik ben zoals ik ben waar ik me volledig in kan berusten.

Mijn eerste onverklaarbare ervaring met de zon was ongeveer een jaar of 30 geleden. Ik woon samen met mijn vriend in een schattig oud huisje van ruim 100 jaar oud. We hebben een slaapkamer op zolder en maar één piepklein antiek zolderraampje. Het is ergens in de nacht en iets wekt me in mijn slaap.. verbaast kijk ik in mijn slaapkamer; het is één en al licht! En geen gewoon licht, het is anders, intenser; het is licht dat je kunt voelen met al je zintuigen, bijzonder mooi. Het licht gaat door ons dakraampje en tevergeefs probeer ik mijn vriend wakker te maken.

Ik ga uit bed en loop naar het raampje. Mijn verstand wordt overspoeld met een heleboel vragen vanuit mijn verwondering. Wat is dit? De zon, midden in de nacht, het lijkt wel een schijnwerper van een voetbalstadion zo fel! Ik kom er niet uit wat het is, ik kan het niet bevatten. Ik ga staan in het licht en voel de verbondenheid en warmte. Wat bijzonder, het lijkt toch echt op de zon. Ik weet niet hoe lang ik daar in het licht heb gestaan. Na een tijdje voelt het alsof ik weer helemaal ben opgeladen. Ik keer weer terug naar mijn bed en ben gevuld met vreugde, maar weet tevens dat ik deze ervaring met niemand kan delen. De volgende ochtend zit ik vol vragen en ik zoek antwoorden daarop. Geen ander mens in mijn omgeving heeft iets ervaren of gezien. Ik ben teleurgesteld maar iets in mij is ook heel blij. De kracht van de zon, zoals ik het heb ervaren die bewuste nacht, maakt me gelukkig! Daarna heeft mijn lichtbron, de zon, zich vaker laten zien en telkens weer op een moment dat het verstand zegt dat dat onmogelijk is. Maar dat wat men als onmogelijk beschouwt is toch mogelijk. Alles is mogelijk en ik heb geleerd in mijn leven dat sommige dingen gewoon niet te verklaren zijn.

Het was een aantal jaren geleden en ik zat in een moeilijk stuk in mijn leven. Een bewuste nacht ging ik op de steiger zitten aan het meer achter mijn huis. Ik zat heel diep na te denken over het leven. Het ging niet goed in mijn gezin en ik zocht naar hulp. Ik was aan het bidden en zocht naar hulp en verlichting. Ineens, midden in de donkere nacht, was daar aan de horizon de zon. Ik voelde de warmte en liefde ineens zeer intens.. Ik wist nu dat ik niet alleen was en dat steun en troost altijd aanwezig is; je hoeft je enkel te verbinden. Ik was blij en genoot enorm van de grote liefde die ik op dat moment voelde. Vol met vreugde verliet ik na een poosje de steiger en ik ging weer naar mijn huis. Ineens besefte ik me weer hoe wonderlijk deze ervaring was! Ik keek om me heen en er was niemand getuige van de zon in de nacht..

De volgende dag ging ik op pad met mijn honden. Tijdens de wandeling dacht ik aan de bijzondere ervaring die ik had gehad en door die gedachte werd ik weer bewust van mijn innerlijke rijkdom. Er was nog iets wat ik mij zelf toewenste op mijn pad; vrolijkheid en vreugde, dat is waar ik naar verlangde. Na een half uurtje lopen kwam ik aan op een verlaten pad. Verzonken in gedachten liep ik daar met mijn honden achter de boerderijen langs tot ineens in de verte een luid bellende fietser mij uit mijn mijmeringen wekte. Ik keek en zag in de verte een opaatje op een fiets aankomen. Hij had blijkbaar veel plezier en kwam bellend op mij af. Hij stopte naast mij en begroette me alsof we elkaar al heel lang kenden.. luid sprekend vertelde de oude man over zijn fietstochten door Drente en Groningen. Wat gek zeg, het leek wel alsof hij mijn eigen ervaringen vertelde, want jaren geleden maakte ik dezelfde fietstochten als in zijn verhalen. Toen ik die fietstochten maakte, dat was in een heel gelukkige periode van mijn leven. Ik stelde hem vragen over zijn belevingen tijden zijn fietstochten en hij gaf precies de antwoorden die ik had verwacht; hij vertelde mijn belevingen.. uiteindelijk stapte de man weer op en vertelde zijn bestemming voor deze dag. We zwaaiden nog en daar gingen we weer ieder op ons pad. Maar er klopte iets niet. Zijn bestemming was namelijk de andere kant op van de richting waarheen hij fietste.. ik draaide me om en wou nog roepen dat hij de andere kant op moest, maar hij was al in het niets verdwenen. Er was geen zijweg en het pad was lang en recht.. net als de zon de voorgaande nacht was de vrolijke noot, het opaatje op zijn fiets, weer weg in het niets..

Herinneringen aan een vorig leven kunnen je huidige leven behoorlijk beïnvloeden. Sterke heimwee en eenzaamheid laten je terugverlangen naar dat wat niet goed is beëindigd in een ander leven. Zelf heb ik als kind ook deze ervaringen gehad. Één nachtmerrie kwam keer op keer terug; jaren lang steeds dezelfde droom. Badend in het zweet werd ik dan steeds wakker en door deze dromen zocht ik naar antwoorden die ik niet kon vinden. Steeds op hetzelfde moment eindigde de droom met een klap en telkens als ik in deze droom terechtkwam wist ik precies wat er zou gaan gebeuren. Ik was in mijn droom een kind: een jongetje van een jaar of zeven met lang haar. Wanneer de droom begon, moest ik letterlijk rennen voor mijn leven. Een beest zat achter mij aan en de droom stopte wanneer hij me had gegrepen. Dit ervoer ik keer op keer, jaren lang, tot de dromen ineens stopten. Ik was namelijk op dat moment over de leeftijd heen waarop ik in mijn andere leven was gedood door het beest dat achter mij aanzat.

Jaren later, op een cursus, gingen we oefenen met regressie. De leraar begeleidde ons naar opgeslagen herinneringen. En daar was ik ineens weer in mijn droom.. en het was mooi, want deze keer mocht ik afscheid nemen van mijn vader uit dit onafgemaakte leven. Deze vader had zich eerder al regelmatig laten zien en ik herkende hem van zijn energetische verschijningen.. het was zeer emotioneel en prachtig om te ervaren en ik was echt aanwezig in deze andere tijd. En het beest dat achter mij aanzat en me had gedood stond naast mijn vader. Deze wolf, die mijn leven destijds heeft beëindigd, heb ik in mijn armen gesloten en vergeven. Samen bekeken we het landschap waar wij woonden, bestaand uit groene heuvels en begraasd door talrijk vee. De kwestie van de nachtmerries was toen op zijn plekje gevallen en dit was een ware bevrijding! Soms duurt het jaren voordat je antwoord op je vragen en inzicht in je dromen en nachtmerries krijgt.

Het volgende heb ik meegemaakt in december 2009, het was een winterdag om nooit te vergeten.. heerlijk had het gesneeuwd, eindelijk weer een winterse decembermaand. Ik zag overal taferelen van gezelligheid en alles was prachtig wit; Nederland op zijn mooist. Tegen vieren ging ik nog even snel voor het donker aan met de honden naar het nabijgelegen recreatiegebied. Toen ik in het park aankwam begon het te schemeren en er kwam plotseling sneeuwjacht! We lopen een rondje en komen geen mens of hond tegen. Iedereen is thuis met dit weer. Weer teruggekomen bij de auto zie ik dat de sneeuwstorm mijn auto heeft ondergesneeuwd! Ik deed de honden in de bak en begon met schoonvegen om daarna te pogen los te komen uit de sneeuw. Maar dat lukte niet, de wielen kregen geen grip op de sneeuw en ik had een hele zware auto (een zeszitter). Wat moet ik nu?

     Ik probeer mijn oudste zoon te bellen maar die zit aan de andere kant van de provincie en heeft zelf moeite om thuis te komen met dit weer. Hij zegt dat ik weinig kans heb de zware auto eruit te krijgen, overal langs de weg zijn auto's gestrand. Er is geen mens te bekennen in het park en het is donker, dus ik kan niemand vragen om advies of hulp. Ik ga maar weer achter het stuur zitten en probeer nogmaals de zware auto in beweging te krijgen, maar het is tevergeefs. En dan ineens, uit het niets, staat er een man naast de auto! De honden laten normaal gesproken niemand in de buurt van de auto komen. Ze zijn heel fel in het verdedigen van hun territorium. Maar bij deze man sloegen ze niet aan, hij mocht zo dicht bij de auto komen als hij wou.

     Ik open de deur en hij vraagt of hij me kan helpen.. wat ben ik blij met de aangeboden hulp! Ik vraag of hij achter het stuur wil gaan zitten, dan zal ik gaan duwen. Hij zegt dat hij gaat duwen en ik mag blijven zitten. En binnen een fractie van een seconde hierna rolt mijn auto vooruit! Dolblij met de bevrijding roep ik naar de man, maar dan kijk ik in mijn spiegel en ik zie hem niet meer.. net zo plotseling als hij tevoorschijn kwam was is hij ook weer verdwenen. Verbaasd kijk ik rond en hij is nergens meer te bekennen.

     Ik ben zo blij met de bevrijding dat ik verder niet stilsta bij wat er is gebeurd, totdat ik onderweg naar huis allerlei taferelen zie die me laten realiseren dat ik zojuist een wonder heb meegemaakt! Ik zie kleinere auto's die vastzitten in de sneeuw en ik tel heel wat volwassen mannen die de auto's proberen los te duwen, maar tevergeefs. De volgende dag heb ik gekeken op de weg waar mijn auto stond en dat wat ik al vermoedde, dat bleek te kloppen, er waren alleen wielsporen en geen voetstappen van de redder in nood. Hij kwam uit het niets, ineens stond hij naast mijn auto en zo gauw als hij was verschenen was hij ook weer verdwenen. Het was een reddende engel in een menselijke gedaante, zeker weten! Nooit zal ik dit voorval in de winterstorm van 2009 vergeten.

Een paar jaar geleden liep ik weer mijn dagelijkse route met mijn honden. Wandelen door de natuur is voor mij een vorm van meditatie. Zoals ik zo vaak doe ga ik met de honden van het verharde pad af en ik neem de struinroute, tussen de bosjes en langs het water. Het gebeurt wel eens vaker dat ik in deze flow van meditatief wandelen informatie ontvang en zo gebeurde dat ook op deze wandeling. Op de één of andere manier weet ik precies de tijd en dat de tijd van belang is.. waarom dit zo was werd mij later duidelijk. De honden en ik lopen door een smalle route vlak langs het water en ineens zie ik het; een baby gewikkeld in witte doeken, in het water! Door de schrik raak ik uit mijn meditatieve toestand en ik kijk vervolgens nog eens goed in het water: niks te zien, gewoon water..

Sjongejonge, dat was geen leuk beeld wat daar net binnenkwam en ik raak het niet meer kwijt. Mijn ervaring bij een beeld dat heel erg blijft hangen, of bij informatie die heel erg blijft hangen, en die je niet bij je vandaan krijgt is dat dit een heldere en zuivere boodschap is. De volgende dag ga ik weer met de honden aan de wandel, bij thuiskomst drink ik mijn koffie en ik lees de koppen van de krant.. mijn oog valt op een bericht op de voorpagina: 'VERDRONKEN BABY GEVONDEN IN HET WATER' (dit was gebeurd op een heel andere plek in Nederland). Een passant vond tijdens een wandeling een levenloze baby gewikkeld in witte doeken in het water.. en het tijdstip was op hetzelfde tijdstip waarop ik de beelden binnenkreeg! Later volg ik het nieuws om te zien hoe het nu verder gaat. De gemeente heeft geld ingezameld en de baby eervol begraven. Een steen prijkt op het levenloze lichaampje, naam onbekend.. ergens is er een radeloze moeder geweest die dit kind ter wereld heeft gebracht.. triest voor moeder en kind. Dit drama heeft mij ertoe aangezet om te onderzoeken hoe ik deze informatie hier, aan de andere kant van Nederland, kan ontvangen.

Water geleidt en kan eindeloos in verbinding staan met water op een heel andere plaats. Sloten, vijvers, kanalen, rivieren, plassen en meren, ons land is er vol mee. Blijkbaar was ik op het moment van het vinden van de baby op een andere plek van het eindeloze water. Door de grote emoties van de vinder van de overleden baby is deze energie bij mij binnen gekomen en zo zag ik het beeld van het kind in witte doeken. Water geleidt en bevat enorm veel informatie.. ik heb jaren aan het water gewoond en vond het niet altijd even prettig. Nu weet ik waarom.